Η Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής… αλλά όχι για τους λόγους που νομίζετε

📌 Απάντηση στο άρθρο του TheTOC: Ποιοι θυμούνται τη δημοσιονομική πειθαρχία μόνο όταν αφορά τους πολίτες;

Το άρθρο του TheTOC, που προειδοποιεί ότι η επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο θα «επιβαρύνει τον προϋπολογισμό» και θα φέρει τη χώρα «στο χείλος της καταστροφής», αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιλεκτικής ευαισθησίας στα δημοσιονομικά.

Γιατί; Επειδή οι ίδιοι που σήμερα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τα 3 δισ. ευρώ των εργαζομένων, δεν έβγαλαν άχνα όταν το κράτος χάρισε 13 δισ. ευρώ στις τράπεζες μέσω του προγράμματος “Ηρακλής” ή όταν οι φοροαπαλλαγές για τις μεγάλες επιχειρήσεις κόστισαν στον προϋπολογισμό πολλαπλάσια ποσά.

Η Μεγάλη Υποκρισία

Η κυβέρνηση και οι «ειδικοί» που βλέπουν τη δημοσιονομική καταστροφή μόνο όταν τα χρήματα πάνε στους μισθούς, είναι οι ίδιοι που:

✔️ Δίνουν δισεκατομμύρια σε απευθείας αναθέσεις, χωρίς διαγωνισμούς.

✔️ Διαγράφουν χρέη μεγαλοεπιχειρηματιών και τραπεζιτών.

✔️ Μοιράζουν φορολογικά προνόμια στις πολυεθνικές.

✔️ Ξοδεύουν μισό δισ. ευρώ για στρατιές μετακλητών και golden boys σε δημόσιους οργανισμούς.

Είναι το Δημόσιο ο «ένοχος»;

• Οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν οι πρώτοι που υπέστησαν δραματικές περικοπές στα χρόνια των μνημονίων.

• Οι μισθοί τους δεν ακολουθούν τον πληθωρισμό, ενώ οι αυξήσεις των τιμών ροκανίζουν την αγοραστική τους δύναμη.

• Ο μύθος ότι το Δημόσιο «φουσκώνει» είναι παραπλανητικός. Η Ελλάδα έχει λιγότερους δημόσιους υπαλλήλους σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Ποιος τελικά καταστρέφει τον προϋπολογισμό;

Αν η Ελλάδα βρίσκεται «στο χείλος της καταστροφής», τότε μήπως αυτό δεν οφείλεται στους μισθούς των εργαζομένων, αλλά στις επιλογές διαχείρισης του πλούτου της χώρας;

❌ Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι ζητούν δικαιώματα: «Δεν υπάρχουν λεφτά!»

✅ Όταν οι ελίτ απαιτούν προνόμια: «Είναι αναπτυξιακή πολιτική!»

Η αλήθεια είναι ότι λεφτά υπάρχουν – το θέμα είναι ποιος τα παίρνει.